தனிமை

மோசமானதொரு வானிலை

மழை வெயில் இல்ல சமயத்தில்

எட்டி பார்க்கும் பருவ பெண்ணாய்

ஜன்னல் வெளியே என் பார்வைக்கு கிடைக்கும்

பொழுது நான்கு சுவர் சிறையில் நானும் என் தனிமையும்

ஆணும் பெண்ணுமாய் ஊடல் கொண்ட பேதைமை தனிமை

என்னைவிட்டு மழைச் சாரலில் கரைந்து விடாதோ

என்று அழைப்பை எதிர்பார்த்தபடி அலைப்பேசி

போன் கம்பெனி எனக்கு தந்த முகவரியில் என்னை

தேடி தனிமையின் எதிரி யாரவது வர மாட்டர்களா

என்றபடி மழையை பார்த்தேன் என்னை விட்டு உறவுகள்

பல இருக்கும் பூமியை நோக்கி சென்ற மழையை

வெறுத்தேன்.....

மழையே என்னை பார்த்து ஒரு புன்னகை பூக்க

உனக்கு நான் விலை தர வேண்டுமா ?????

தனிமையின் எதிரிகள் பல

இருப்பதை அன்று கண்டேன் ; கண்ட பொழுது

தனிமையின் தோள் கூடுக்கும் தோழனாய் பயம்

தனது சிறகுகளை விரிந்து மனதிற்குள் பறந்த

நேரத்தில் : தைரியத்தின் முதன் உருவமாய்

எனக்கு தெரிந்த அம்மாவின் முகம் கண் முன்னே

நெட்வொர்க் இல்லை என்று சொன்னது மனச்சாட்சி

அறிவு அவ்வாறு சொன்னாலும் மனம் கேட்காமல்

வெளியே சென்று பொதுதொலைபேசி சாத்தியத்தை

இல்லையென்று ஆக்கியது ஊடகம் ஏற்படுத்திய பயம்

உடல் வேறு நலமில்லை.

மனதிற்கு தேவையான பாசம் கிடைக்க என்ன செய்வேன்

தனிமை இருந்தால் ........