இலக்கியமாய் ஓர் கவிதை

இலக்கியமாய் கவிதை எழுத

தோன்றியே எண்ணங்களை திரட்டி

தலைப்பை எழுத "இ" யை தேடி "ஈ" யில் நின்றேன்

இலக்கு இல்ல பறவை பறக்க திரும்பி விரும்பி

தேடினேன் "இ" யை ........

"அ" வாகவும் இல்லாமல் "ஆ" வாகவும் இல்லாமல்

உயிரெழுத்தின் கடைசி மூச்சாய் இருந்துவிடவே

கவிதையின் முழுமையை எண்ணி முன்னேறினேன்

சிதைந்த உணர்வுகளின் உருவமாய் "ல"

"கி" முன் "கோ" வாய்

"ய" வரும் முன்னே மணியோசையாய்

வந்தது "ம்" மென்மையாய் இல்லாமல் வன்மையாய்

அதனால் பயந்து இலக்கியம் எழுத முடியாமல்

முடிவில்லாமல்

இந்த கோணலின் வட்ட நேர்கோடான

தவிக்கிறது இந்த கவிதை