கோழி

நானும் அப்பாஸும் அன்று பாண்டிச்சேரியிலிருந்து சென்னைக்கு கிழக்கு கடற்கரைச் சாலை வழியாக வந்து கொண்டு இருந்தோம். அப்பாஸ் காரோட்டி கொண்டிருக்க நான் பக்கத்தில் இருக்கையில் அமர்ந்தப்படியே வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

எந்த இடம் என்று தெரியவில்லை.......மகாபலிபுரம் அருகே ஓர் கோழியை பார்த்தேன்.

சென்னையில் கோழிகளை பார்ப்பது அரிது.

காரை நிறுத்தச் சொல்லி ...... பிறகு இறங்கி, கோழி அங்கும் இங்கும் சுகந்திரமாய் போவதைப் பார்த்தேன்.

ஏதோ கல் தடுக்கி விட அது தனது சிறகுகளைப் பட பட என்று அடித்தபடி வேங்கமாய் ஓடி என் கண்களில் இருந்து மறைந்து போனது.

"எவ்வளவு அழகா இருந்துச்சுல ....??" என்று கேட்டப்படி அப்பாஸ்யை முகத்தை திருப்பி தேடினேன்.

அவன் இது எதுவும் அறியாமல் யாருடனோ அந்த பக்கம் காரின் மீது சாய்ந்தப்படி செல்போனில் பேசி கொண்டு இருந்தான்.

அற்புதங்களுக்காக வேண்டி, காத்துக் கொண்டு இருக்கும் மனிதன் , அது நிகழும் பொழுது தூங்கி விடுகிறான்.

"என்னடா ....."

"ஒண்ணுமில்ல ........"

மீண்டும் பயணம் தொடர்ந்தது.

சற்று அசதியில் தூங்கி போனேன். தூக்கத்தில் கோழியின் சுகந்திரம், அதன் அழகு போன்றவை கனவாய்......

விழி திறந்தப் பொழுது ....... சாந்தோம் கடந்து கொண்டு இருந்தது.

அப்பொழுதும் கோழிக்கும் மனிதனுக்கும் எத்தனை வித்தியாசங்கள் என்று வியந்தவாறு இருந்தது என் யோசனை.

சாந்தோம் அதே இடத்தில தான் இருந்தது ...நாங்கள் தான் அத்தனை கடந்து கொண்டு இருந்தோம் ....ஆனால் ஆணவம் பிடித்த மனிதனின் யோசிக்கும் திறமை அப்படி தான் வளர்ந்து இருக்கு.

"டேய் .....சிட்டி சென்டர் போயிரு ....சாப்பிட்டிட்டு போவோம் ......." என்று சொன்னேன்.

சிட்டி சென்டர் .....

KFC ....பார்த்த உடனே கால்கள் அதனை நோக்கி போனது ....

"சரி ....ஆர்டர் ....பண்ணு ..." என்றான் அப்பாஸ்.

"FRIED CHICKEN ".....

அப்பொழுது தான் நினைவு வந்தது , எனது பசி தான் அந்த கோழியை ரசிக்க வைத்தது என்று.

அப்பாஸ் அசைவ சாப்பாட்டை விட்டு மூன்று மாதங்களாகி இருந்தன.