ஒரு வழியாக சேரனின் ஜேகே எனும் நண்பனின் கதை படத்தை பார்த்து முடித்தாயிற்று. அழுத்தமான கதை கருவை அழுத்தமில்லாமல் படைத்திருக்கிறார் இயக்குனர்.
மரணம் நோக்கிய ஒருவனது பயணத்தை பற்றிய கதை தான் என்றாலும் அதற்குரிய மெனகிடல்கள் எதுவும் காட்சி படுத்துதலில் தெரியவில்லை.
வலசை பறவைகளின் பண்பு, தனித்து மரணித்தலின் கொள்கையை ஏற்று கொண்டு நாயகன் தனது குடும்பத்தின் பொருளாதார நிலையை உயர்த்துவதற்காக தொழிலதிபராகி ... பணம் சேர்த்து, குடும்ப பொறுப்புகளை நிறைவேற்றி ஆகியவை நடப்பதற்குள், எதை நோக்கி இப்பப்படம் நகர்கிறது என்று யோசித்து யோசித்தே பார்வையாளன் குழம்பி போய் விடுகிறான்.
படம் ஆரம்பித்து பத்து நிமிடங்களுக்கு கதை ஆரம்பித்து விட வேண்டும் என்பது சர்வதேச திரைகதை விதி. சரி இது வணிக படமல்ல இலக்கிய படம், பரிசோதனை படம் என்று ஜல்லி அடிக்க பட்டாலும் கூட கதை என்ற வஸ்து ஒன்று இருக்க வேண்டுமே.
உண்மைக்கு மிக நெருங்கிய படம் என்று சிலர் சொல்லலாம் (அவை எல்லாம் "லாம்" என்ற வகையிலேயே தான் இருக்கும் என்பதை குறித்துக்கொள்ள வேண்டும்), ஆனால் நிதர்சனத்தில் எங்கு ஒரு வியாபார ஒப்பந்தம் வாடிக்கையாளரை சந்தித்த சில நிமிடங்களில் கையெழுத்து ஆகுகிறது. அம்மாதிரியான லெமுரிய கால வாடிக்கையாளர்கள் இருந்தால் எனக்கு சொல்லவும் நானும் அவர்களை தான் தேடி கொண்டு இருக்கிறேன்.
தேடல் என்று சொன்ன உடன் தான் படத்தில் வரும் ஒரு வசனம் (வசனமல்ல, அது வஜனம்) "ஃபேஸ்புக்க ஒப்பன் பண்ணி பாரு, எவ்வளவு பேர் உன்னைய தேடுறாங்கன்னு தெரியும்"... இந்த நவீன காலத்தில் வாழ்வியல் தேடல் என்பது ஃபேஸ்புக்கில் தான் உள்ளது என்பதை தெளிவாக சொன்ன இயக்குனரின் ஞான மேலாண்மையை (இதை ஆண் மேல் ஆமை என்று கூட சொல்லலாம்) நான் மெச்சுகிறேன்.
படத்தில் நாயகன் எப்பொழுதும் இடிச்சபுளி மாதிரியே இருக்கிறார். மறைத்த நடிகர் இடிச்சபுளி செல்வராஜ் கூட இப்பட நாயகனை விட நன்றாக நடிப்பார்.
கண்டிப்பாக இது ஒரு பரிசோதனை படம் தான், ஆனால் பல பரிசோதனைகளை செய்யும் விஞ்ஞானிகள் கூட வாய் இல்லாத எலிகள் மேல் தான் முதலில் பரிசோதனை செய்வார்கள். அதற்கு எலிகள் எனக்கு தெரிந்து காசு எதுவும் தருவதில்லை. பல பப்படங்களை தயாரித்து தமிழக சினிமாதுறை ஒரு மோசமான நுகர்வு கலச்சாரத்தை நிறுவி கொண்டு இருக்கிறது.
சி2எஃச் நல்ல திட்டம் தான், நல்ல படங்கள் மட்டுமே அதில் வெளிவரும் என்று சேரன் உறுதியளித்தால் தொடர்ந்து ஆதரவளிக்கலாமென்று இருக்கிறேன்.
மரணம் நோக்கிய ஒருவனது பயணத்தை பற்றிய கதை தான் என்றாலும் அதற்குரிய மெனகிடல்கள் எதுவும் காட்சி படுத்துதலில் தெரியவில்லை.
வலசை பறவைகளின் பண்பு, தனித்து மரணித்தலின் கொள்கையை ஏற்று கொண்டு நாயகன் தனது குடும்பத்தின் பொருளாதார நிலையை உயர்த்துவதற்காக தொழிலதிபராகி ... பணம் சேர்த்து, குடும்ப பொறுப்புகளை நிறைவேற்றி ஆகியவை நடப்பதற்குள், எதை நோக்கி இப்பப்படம் நகர்கிறது என்று யோசித்து யோசித்தே பார்வையாளன் குழம்பி போய் விடுகிறான்.
படம் ஆரம்பித்து பத்து நிமிடங்களுக்கு கதை ஆரம்பித்து விட வேண்டும் என்பது சர்வதேச திரைகதை விதி. சரி இது வணிக படமல்ல இலக்கிய படம், பரிசோதனை படம் என்று ஜல்லி அடிக்க பட்டாலும் கூட கதை என்ற வஸ்து ஒன்று இருக்க வேண்டுமே.
உண்மைக்கு மிக நெருங்கிய படம் என்று சிலர் சொல்லலாம் (அவை எல்லாம் "லாம்" என்ற வகையிலேயே தான் இருக்கும் என்பதை குறித்துக்கொள்ள வேண்டும்), ஆனால் நிதர்சனத்தில் எங்கு ஒரு வியாபார ஒப்பந்தம் வாடிக்கையாளரை சந்தித்த சில நிமிடங்களில் கையெழுத்து ஆகுகிறது. அம்மாதிரியான லெமுரிய கால வாடிக்கையாளர்கள் இருந்தால் எனக்கு சொல்லவும் நானும் அவர்களை தான் தேடி கொண்டு இருக்கிறேன்.
தேடல் என்று சொன்ன உடன் தான் படத்தில் வரும் ஒரு வசனம் (வசனமல்ல, அது வஜனம்) "ஃபேஸ்புக்க ஒப்பன் பண்ணி பாரு, எவ்வளவு பேர் உன்னைய தேடுறாங்கன்னு தெரியும்"... இந்த நவீன காலத்தில் வாழ்வியல் தேடல் என்பது ஃபேஸ்புக்கில் தான் உள்ளது என்பதை தெளிவாக சொன்ன இயக்குனரின் ஞான மேலாண்மையை (இதை ஆண் மேல் ஆமை என்று கூட சொல்லலாம்) நான் மெச்சுகிறேன்.
படத்தில் நாயகன் எப்பொழுதும் இடிச்சபுளி மாதிரியே இருக்கிறார். மறைத்த நடிகர் இடிச்சபுளி செல்வராஜ் கூட இப்பட நாயகனை விட நன்றாக நடிப்பார்.
கண்டிப்பாக இது ஒரு பரிசோதனை படம் தான், ஆனால் பல பரிசோதனைகளை செய்யும் விஞ்ஞானிகள் கூட வாய் இல்லாத எலிகள் மேல் தான் முதலில் பரிசோதனை செய்வார்கள். அதற்கு எலிகள் எனக்கு தெரிந்து காசு எதுவும் தருவதில்லை. பல பப்படங்களை தயாரித்து தமிழக சினிமாதுறை ஒரு மோசமான நுகர்வு கலச்சாரத்தை நிறுவி கொண்டு இருக்கிறது.
சி2எஃச் நல்ல திட்டம் தான், நல்ல படங்கள் மட்டுமே அதில் வெளிவரும் என்று சேரன் உறுதியளித்தால் தொடர்ந்து ஆதரவளிக்கலாமென்று இருக்கிறேன்.
Posts
No comments:
Post a Comment