மெகா சீரியல் = மகா கொடுமை

இரண்டாம் உலக போர் சமயத்தில் ஹிட்லரின் சித்திரவதை முகாம் பற்றி அங்கொன்றுமிங்கொன்றுமாய் படித்து இருக்கிறேன். கொடூரமாய் கொல்வதில் இச்சை கொண்டு அந்த முகாம்கள் அமைக்க பட்டதாய் சரித்திர ஆய்வாளர்கள்  நுணுக்கமாய் எழுதி இருக்கிறார்கள். அவை போன்றவை இக்காலத்தில் இல்லை என்று முத்தாய்ப்பாய் சொல்லி வந்தனம் பாடி இருப்பார்கள். 

அந்த புண்ணியவான்கள் யாரும் பாலிமர் தொலைகாட்சியில் வரும் ஹிந்தி டப்பிங் சீரியல்களை பார்த்திருக்க மாட்டார்கள் என்று நினைக்கிறேன்.

இன்று என் வீட்டம்மணி வாரயிறுதி சலுகையாக சாப்பிடுவதற்கு பஜ்ஜி செய்து தருவதாய் சொல்லி என்னை வீட்டு முகப்பறையில் உட்கார்ந்து பஜ்ஜி என்ற தெய்வீக பண்டத்தை கையில் தர படும் வரையில் தொலைக்காட்சியை பார்த்து கொண்டு இருக்கும் படி சொல்லிவிட்டு போனார். வார நாட்களில் அதிக எண்ணெய் பண்டங்களுக்கு வீட்டம்மணி தடை போட்டு உள்ளார் என்பதினால் நானும் ஆர்வம் கொண்டு காத்து கொண்டு இருந்தேன்.

பாலிமர் தொலைகாட்சியில் எதோ தமிழ் மயமாக்க பட்ட ஹிந்தி சீரியல் ஓடிகொண்டு இருந்தது. மெகா சீரியல் என்றாலே மகா கொடுமை என்ற சித்தாந்தத்தில் சன் டிவி சக்தி சீரியல் வந்த நாள் முதலே ஊறி இருந்த படியால் நிலைய அலைவரிசைவை மாற்றலாமென்று எத்தனித்த பொழுது, அந்த செய்கை கொடுக்க படும் பஜ்ஜிகளின் எண்ணிக்கை குறைய காரணமாய் அமையுமோ என்ற தயக்கத்துடன் பாலிமர் தொலைகாட்சியை காண தொடங்கினேன். என்ன இருந்தாலும் கொள்கையை விட பஜ்ஜி தான் எனக்கு முக்கியம்.

அதில் ஒளிபரப்பாகி கொண்டு சீரியலில் மனைவி தனது கணவனை சந்தேக பட்டு இருப்பார். மனைவி என்று வந்து விட்டாலே கணவனை சந்தேக படுவது தானே இயல்பு, இதிலென்ன இருக்கிறது என்று யோசித்து கொண்டு இருந்த பொழுது அக்காட்சியில் இருந்த எல்லா நடிகர்களுக்கும் ஒரு close up shot வைத்தார். ஒன்று இரண்டு பேர் என்றால் கூட பரவாயில்லை. நாட்டில் பாதி ஜனத்தொகை இருப்பார்கள் போலும். என் பக்கத்து வீட்டு சுப்பிரமணிய அங்கிள் கூட இருப்பாரோ என்று தேட ஆரம்பித்தேன். நல்ல வேளை அந்த காட்சி அதற்குள் முடிந்து விட்டது. தேடல் இல்லாத வாழ்க்கை சுவை இருக்காது என்று ஞானிகள் பலர் சொல்லி இருக்கிறார்கள். ஆனால் இம்மாதிரியான தேடல் தான் அவை என்றால் இப்பொழுதே எம விலாசம் நோக்கி போகலாம். 

அந்த குளோஸ் அப் காட்சிகளில் எதேனும் சிறப்பு அமைந்து விடாதா என்று எதிர் பார்த்தால் ஏமாற்றமே மிஞ்சியது. எல்லா நடிகர்களும் பொங்கல் சாப்பிட்டு விட்டு வடைக்காக காத்திருக்கும் முக பாவணையிலேயே இருந்தார். ஏமாற்றமும் ஒரு மாற்றமே என்று பாடி கொண்டு எனது பஜ்ஜிக்கான காத்திருப்பில் இருந்தேன். 

அடுத்து ஒரு கதாப்பாத்திரம் "என்னது உன் புருஷனை சந்தேக பட்டீயா.." என்று ஆரம்பித்தார். பிறகு ஊரை தெரிஞ்சுகிட்டேன் பட பாண்டியராஜன் ஏல கடை நகைச்சுவையை ஆளாளுக்கு ஏறக்குறைய அந்த பாதி ஜனத்தொகையும் அதே வசனத்தை திரும்ப திரும்ப சொன்னார்கள். 

பிறகு ஒரு பத்து நிமிடங்கள் அந்த மெகா சீரியலை பார்த்திருப்பேன், பதினொன்றாம் நிமிடத்தில் என் கை அனிச்சையாக தலை முடியை பிய்த்து கொள்ள போனது. 

அதற்கு வீட்டம்மணி பஜ்ஜிகளை தட்டில் அடுக்கி தொட்டுக்க தேங்காய் சட்னி கொண்டு வந்து என்னை காப்பாற்றினார். 

புராணத்தில் சத்தியவானின் உயிரை அவனது மனைவி சாவித்திரி எமனிடமிருந்து காப்பாற்றினார். அதே போல் ஒரு நிகழ்வை என் வீட்டம்மணி நிகழ்த்தியுள்ளார். 

எப்படி தான் இந்த மொழிமாற்று சீரியல்களை பார்த்து கொண்டு மக்கள் இருக்கிறார்களோயென்று தெரியவில்லை.

பஜ்ஜிகளை சூரசம்ஹாரம் செய்த பின் நான் இணைய சேவை செய்ய அறைக்கு வந்துவிட்டேன். 

இணையமும் இலக்கியமும்

தமிழ் நவீன இலக்கிய சரித்திரம் என்று ஒன்று எழுதபட்டால் அதில் நிச்சயம் இணையத்தின் பலன்கள் என்று தனியாக எழுத பட வேண்டி இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். 

பத்தாண்டுகளுக்கு முன்பு, அதாவது 2004 ஆம் ஆண்டில் மய்யம் என்ற இணையதளத்தில் சிறந்த பத்து தமிழ் புத்தகங்கள் என்ற தலைப்பின் கீழ் விவாதம் நடந்து இருக்கிறது. அதில் கலந்து கொண்டவர்கள் தந்திருக்கும் புத்தக பட்டியல் எல்லாம் முப்பது அல்லது இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு எழுத பட்டவையாக இருக்கிறது. தற்கால படைப்புகள் பற்றி யாரும் பேசவில்லை.

அப்பொழுது என்னென்ன படைப்புகள் வெளிவந்தன பற்றி எனக்கு எதுவும் தெரியாது. 

அதிலொருவர் மு.வரதராசன் அவர்களது படைப்பை பற்றி சிலாகித்து குறிப்பிட்டுள்ளார். தற்பொழுது எத்தனை பேர் அவரை வாசிக்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை. 

தற்காலத்தில் இலக்கியம் அறிமுகமாகும் முன்னரே எல்லோருக்கும் முக நூல் அறிமுகமாகி விடுகிறது. அதன் மூலம் அறிமுகமாகும் எழுத்தாளர்களின் நூல்களையே அவர்கள் பெரிதும் விரும்பி வாசிக்கிறார்கள். அத்தோடு நிறுத்தி கொள்பவர்கள் ஏராளம். தீவிரமாக நல்ல படைப்புகளை தேடி வாசிப்பவர்கள் குறைவே. 

நமது தமிழ் நாட்டில் தான் இப்படி ஒரு நிலைமை. கழிவறையை சுத்த படுத்தும் அமிலத்தை பற்றி கூட எந்த வித பிரச்சினையும் இல்லாமல் சுலபமாக தெரிந்து கொள்ள முடிகிறது ஊடகங்கள் மூலம். ஆனால் ஒருவனை நல்ல மனிதனாக்க கூடிய நல்ல புத்தகங்கள் பற்றி தெரிந்து கொள்வது கஷ்டமான காரியமாக தான் உள்ளது. 

ஒருவன் இணைய அறிமுகம் இல்லாமல் இலக்கிய பத்திரிகைகள் வாசிக்காமல் இருந்தால் தற்கால நவீன இலக்கிய படைப்புகள் பற்றி தெரிந்து கொள்ள முடியுமா ???

பல சமானியன்களை படைப்பாளி ஆக்கி இருப்பது இணையத்தின் மற்றொரு சிறப்பு. இல்லாவிட்டால் பணத்தை தேடும் வாழ்க்கையில் இவைக்கெல்லாம் நேரமே இல்லாமல் போய் இருக்கும். 

அதே போல் தமிழ் இலக்கிய இணைய வரலாற்றில் இருவருக்கு முக்கிய பங்குண்டு. அவர்கள் சுஜாதாவும், சாரு நிவேதிதாவும். 

சுஜாதா அவர்கள் அம்பலம் இணையதளத்தில் எழுதியது, வாசகர்களுடன் உரையாடியது பற்றி பலர் கூற கேட்டு இருக்கிறேன்.

அதே சாரு நிவேதிதா அவர்கள் கோணல் பக்கங்களை இணையத்தில் எழுதி வந்த காலத்தில் பலர் தூங்காமல் இரவு படித்து இருக்கிறார்கள் என்று கேள்வி பட்டு இருக்கிறேன். 

இணைய வருகைக்கு முன் பொது மக்களால் விரும்பி படிக்க பட்டது அல்லது கொண்டாட பட்ட எழுத்துக்கள் என்று பார்த்தோமானால் அவை ஜனரஞ்சக பத்திரிகைகளில் வெளி வந்த படைப்புகளே. உதாரணமாக பொன்னியின் செல்வன், கடல்புறா போன்றவை.

ஜனரஞ்சக பத்திரிகைகளில் நாவல்கள் தொடர் கதைகளாக வந்து கொண்டு இருந்த காலத்தில் கணையாழியில் தொடராக வந்த குருதிப்புனல் நாவல் அந்த காலத்தில் இலக்கிய பத்திரிகை வாசகர்களால் அதிகம் படிக்க பட்டது. வேறு சிலராலும் பிரச்சனை செய்வதற்கு என்றும் படிக்க பட்டது அந்த கதை. 

இணைய காலம் வரையிலும் சிலர் பொன்னியின் செல்வன் மற்றும் சாண்டில்யன் நாவல்களை விட்டு வெளி வரவில்லை. 

இணையத்தின் பலரது கட்டுரைகளின் மூலம், இலக்கிய விவாதங்கள் மூலம் கிடைத்த புத்தக அறிமுகங்கள் தான் பலரை தீவிர வாசிப்புக்கு அழைத்து சென்று இருக்கிறது.

இணையத்தின் மற்றொரு சிறப்பு அம்சம் புத்தகம் வாங்குவது. முன்பு எல்லாம் தமிழ் புத்தகங்கள் வாங்குவது என்பது மிக சுலபமான காரியமாக இருந்ததில்லை என்று கட்டுரை வாயிலாக தெரிந்து கொள்ள முடிகிறது. கடைகள் தேடுவது, பதிப்பக முகவரி தேடுவது என்று கூகிள் இல்லாத காலத்தில் எப்படி சாத்திய பட்டு இருக்கும் ??

தற்போது எல்லா முன்னணி தமிழ் பதிப்பகங்களும் முன்னணி இலக்கிய புத்தக விற்பனை கடைகளும் தங்களுக்கென்று தனிய இணையதளம் வைத்திருக்கிறார்கள். அதன் மூலம் புத்தகம் வாங்குவது எளிமையாக உள்ளது. அமேசான் போன்ற வியாபார தளங்களும் தமிழ் புத்தகங்களை விற்கிறது. 

இணையத்தின் மூலம் ஏற்பட்டுள்ள சரிவுகளும் உள்ளது. ஒரு படைப்பாளியை முக நூல் தந்திருக்கும் அடையாளத்தை மட்டும் வைத்து கொண்டு விமர்சிப்பது. எழுத்தாளரின் கள போராட்டங்களை பற்றி எதுவும் தெரியாமல் தன்னை போல் அவரும் ஒரு சமூக தள பயனாளி என்ற முறையில் பேசுவதும் அதிகமாகியுள்ளது.